“Çocuk için var olmak oyun oynamaktır.” – Byron Norton
Byron E. Norton ve Carol Crowel tarafından geliştirilen Deneyimsel Oyun Terapisi (DOT) , terapist tarafından yönlendirmenin yapılmadığı bir oyun terapisi çeşididir.
Deneyimsel Oyun Terapisi, çocukların dünyayı deneyimsel olarak algıladığı varsayımı üzerine kurulmuştur. Çocuklar kaygılarını, sorunlarını ve sorularını bilişselden ziyade deneyimsel olarak anlarlar. Çünkü çocukların rahatsız edici olaylar ve duygular hakkında etraflıca düşünme kapasiteleri henüz gelişmemiştir, bunu yerine olayları ve duyguları deneyimlerler.
Normal gelişim gösteren çocuklar, 2 yaş itibariyle sembolik oyunlar oynamaya başlar. Bu dönemden sonra çocuklar, semboller ve oyuncaklar aracılığı ile sorunlarını tekrar deneyimleyebilirler.
DOT’de çocuk ve terapistin ilişkisi iyileşmenin temelidir. Çocuk yaşadığı soruna göre oyuna ve oyuncaklara yönelir, terapist bir müdahalede bulunmaz ve çocuğu yönlendirmez çünkü terapist bilir ki her çocuk iyileşmek için kendiliğinden bir çaba gösterecektir.
DOT’da önemli konulardan biri metaforlardır. Yaşadığı sorunları anlatırken doğrudan anlatmak yerine bunları metafor yardımıyla yaparlar. Örneğin ‘’Bu ahşap evin içini düzenlemem lazım.’’ Dediğinde çocuğun yalnızca evin içini değiştirmek istediği gibi doğrudan bir anlam çıkarmak yerine altındaki metaforik mesaja odaklanmak daha doğru olacaktır.
DOT başta travma yaşayan çocuklar olmak üzere kaygı ve korku problemlerinde kullanılabilir. Bunun yanında DOT çocukluk depresyonu, boşanma-taşınma-okul değişikliği, psikosomatik ağrılar, özgüven sorunları, saldırganlık, tuvalet problemleri, kardeş kıskançlığı gibi çeşitli konularda da etkilidir.
Kaynak :
Devecigil, N. (2017). Deneyimsel oyun terapisi eğitimi.
